از هوای آلوده تا عنوان پایتخت محیط‌زیست!

گون آیدین، آن‌قدر باورنکردنی که اول آدم فکر می‌کند شوخی می‌کنند تا در این موقعیت، کمی حال‌مان را خوب کنند! بعد می‌بینی جدی می‌فرمایند! اولین سئوالی که پیش می‌آید این‌است که کدام نهاد و براساس چه معیارهایی دست به این انتخاب زده؟! یعنی آن‌هایی که تصمیم گرفته‌اند تا این حد از حال و روز کنونی تبریز و وضعیت بحرانی زیست‌محیطی‌اش بی‌خبرند؟! آخر تبریز از نفس‌افتاده چه امتیازی داشته که شده پایتخت محیط‌زیست کشورهای اسلامی؟!

احتمالاً مسئولین شهری تبریز با مانورهای تبلیغاتی‌شان از حال خوب تبریز و مدیریت موفق زیست‌محیطی در این شهر سخن بگویند.

بعید نیست حتی بگویند چندین پایتخت معتبر آسیایی خواهان استفاده از تجربیات موفق محیط‌زیستی تبریز برای ارتقای شاخص‌های محیط زیستی‌شان شده‌اند! مثل چند سال قبل که محمود احمدی‌نژاد مدعی بود خیلی از کشورهای جهان خواهان الگوی مدیریت دولت ایران شده‌اند و از ایران می‌خواهند مدیریت جهان را برعهده بگیرد! یعنی همان الگویی که اقتصاد کشور را به مرز نابودی کشاند و چه خوب که این الگو جهانی نشد! البته در نهایت این قصه با چند بنر و شادباش، المان بی‌ربط، خطابه‌های تکراری، ادعاهای پوچ و جلسات بی‌نتیجه و بدون دستاورد برای تبریز، آذربایجان و ایران تمام خواهد شد مثل تبریز 2018.

اما حداقل مسئولین شهری پایتخت‌های کشورهای آسیایی می‌توانند از این فرصت بهره ببرند تا ببینیند چگونه می‌شود با یک مدیریت غلط یک شهر را از نظر محیط‌زیستی به نابودی کشید! چگونه می‌توان یک باغ‌شهر زیبا و دل‌انگیز را به یک بتن‌شهر زشت و بدقواره تبدیل کرد و برای کمبود درخت در فضاهای شهری هم دست به دامن درخت مصنوعی شد! چگونه می‌شود شهری را که به داشتن آب‌وهوایی مطبوع معروف بود، به جایی رساند که در حسرت یک روز هوای سالم بماند؟! چگونه می‌توان در حالی‌که تبریز کمترین سرانه‌ی فضای سبز کشور در میان کلان‌شهرهای ایران را دارد به بلندمرتبه‌سازی افتخار کرد؟! مسئولین شهری پایتخت‌های آسیایی کافی است عکس این الگو را به‌کار بگیرند مطمئناً موفق خواهند شد و وای بر کسانی که از تبریز آینه‌ی عبرت ساختند!