صدای محیط زیست شنیده شد / زمان تقویت حکمرانی محیط زیست است

گون آیدین،در یک‌سالگی دولت چهاردهم یکی از عرصه‌هایی که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت، محیط‌زیست است. برخاستن بحران‌های محیط زیست، حاصل سال‌ها غفلت و کم اهمیت انگاشتن صدای طبیعت بوده است. صدایی که برای سال‌ها آنگونه که باید شنیده نشد؛ نه در سیاست‌گذاری و حکمرانی و نه در رفتار و سبک زندگی. این بی‌توجهی موجب شد عوارض بحران‌های محیط زیست، امروز در متن زندگی مردم وارد شود و پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیستی ایرانیان را تحت تأثیر قرار دهد. در «مسأله آب» به عنوان یکی از چالشی‌ترین حوزه‌ها، کاهش ۳۰ درصدی بارندگی طی سه دهه و برداشت ۹۰ درصدی منابع آب تجدیدپذیر باعث آورد منفی آب در اکثر قریب به اتفاق سفره‌های کشور شد. به عبارت دیگر ما نه تنها از منابع آب تجدیدپذیر استفاده کرده‌ایم، بلکه به سرمایه آبی نسل‌های آینده دست درازی کرده و سهم فرزندان خودمان را مصرف کرده‌ایم. از دیگر مشکلاتی که منجر به بروز پیامدهای محیط زیستی شده، می‌بایست به وابستگی ۸۰ درصدی تولید انرژی کشور به سوخت‌های فسیلی، گستردگی ناوگان فرسوده حمل‌ونقل، روند رو به زوال جنگل‌ها، تأمین نشدن حقابه محیط زیستی تالاب‌ها، معضل آلودگی هوا و گردوغبار، تخریب زیستگاه‌های طبیعی دارای تنوع زیستی و تولید روزانه ۵۸ هزار تن پسماند در کشور با بازیافت زیر ۱۰ درصد اشاره کرد. دولت چهاردهم با درک ابرچالش‌های محیط زیست، لزوم تغییر و بازنگری در حکمرانی منابع سرزمینی را به عنوان مهم‌ترین اولویت مدنظر قرار داده است. این تغییر در حال حاضر با تمرکز بر سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر به‌ویژه خورشیدی در یک سال گذشته رشد قابل توجهی داشته است و ضرورت دارد این مسیر تا تحقق اهداف پیش‌بینی شده برای تنوع بخشی به سبد مصرفی انرژی کشور دنبال شود. امروز زمان آن رسیده است تا با تقویت حکمرانی محیط زیست درپی ترمیم و احیای آسیب‌های محیط زیست سرزمین‌مان برآییم. مسیر پیش رو دشوار است و نیازمند در اولویت قرار گرفتن منافع ملی بر منافع محلی و فردی. صدای هشدار طبیعت شنیده شده است، اما این کافی نیست. تصمیمات سخت و جسورانه برای تضمین زیست‌پذیری سرزمین ضرورتی انکارناپذیر برای تغییر سناریوی بدبینانه پیش روست.