در سایه گفتمان ایرانشهری، بذر فاشیسم جوانه می‌زند
گون آیدین:در شرایطی که سخن از وحدت ملی و همزیستی اقوام ایرانی به میان می‌آید، جریان موسوم به ایرانشهری با تحریف تاریخ و حذف فرهنگی ترک‌ها، نقشی مخرب‌تر از هر دشمن خارجی در تضعیف انسجام ملی ایفا می‌کند.
به گزارش گون آیدین، در روزگاری که ملت ایران بیش از هر زمان دیگری به گفت‌وگو، همبستگی و پذیرش تنوع فرهنگی نیاز دارد، جریان ایرانشهری با رویکردی تک‌صدا، واپس‌گرا و سلطه‌جویانه، همچنان بر طبل یک‌زبان‌سازی، یک‌قوم‌سازی و یک‌فرهنگ‌سازی می‌کوبد. گفتمانی که نه‌تنها با واقعیات تاریخی این سرزمین بیگانه است، بلکه انکار آشکار هویت ایران به‌عنوان کشوری چندقومیتی و چندفرهنگی به‌شمار می‌رود.
حسن انوری، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی و چهره‌ای شناخته‌شده در خدمت ناسیونالیسم زبانی، اخیراً با اظهاراتی غیرعلمی و توهین‌آمیز درباره زبان و تاریخ ترک‌های آذربایجان، بار دیگر چهره واقعی گفتمان ایرانشهری را عیان ساخت؛ جریانی که تاریخ را نه برای کشف حقیقت، بلکه برای تحمیل روایت‌های ایدئولوژیک و انکارآمیز بازنویسی می‌کند.
این پرسش‌ها همچنان بی‌پاسخ مانده‌اند: آیا ترک‌های ایران، که از عصر صفویه تاکنون در عرصه‌های سیاست، اقتصاد، نظامی‌گری و فرهنگ نقشی تعیین‌کننده داشته‌اند، سزاوار چنین تحقیر و انکاری هستند؟ آیا زبان ترکی، زبانی که میلیون‌ها ایرانی به آن سخن می‌گویند، نیازمند تأیید نهادهایی است که در پی پاک‌سازی زبانی و فرهنگی‌اند؟
مدعیان ایران‌دوستی چگونه می‌خواهند با حذف یکی از بزرگ‌ترین و اصیل‌ترین اقوام کشور، از وحدت سخن بگویند؟ دعوت از چنین چهره‌هایی به شهری چون تبریز، نه‌تنها توهینی آشکار به مردم این دیار است، بلکه لکه ننگی بر پیشانی نهادهایی محسوب می‌شود که نام «فرهنگ» را یدک می‌کشند، اما از روح آن بی‌خبرند.
ایران، سرزمینی است که با صدای تُرک، کُرد، بلوچ، عرب، فارس، لر و دیگر اقوامش معنا پیدا می‌کند. ایرانشهری مورد حمایت برخی نخبگان مرکزگرا اما، پروژه‌ای شکست‌خورده برای انکار این تنوع و ایجاد گسست در دل ملت است.
ما ترک‌ها، هم ایرانی هستیم و هم دارای زبان، فرهنگ و هویتی که نه انکار می‌شود، نه فراموش.
نویسنده: علیرضا مردی
